این روز ها زیاد آه می کشم و زیاد از ته دل می گویم هی ی ی ی ی ی ی.

این روز ها زیاد این جملات را با خودم تکرار می کنم.

هی ی ی ی ی ی ی ی ی ی   خدا.

هی ی ی ی یی ی ی ی  روزگار.

هی  ی ی ی ی ی پروردگار

هی ی ی ی  ی ی ی ی ی ی ی.

ولی انگار بلا فاصله . . . . دقیقا بلافاصله انگار دود می شود و می رود هوا . . . .

نمی دانم این آه ها کجا می رود چه کسی شنونده ی آن هاست.

آه  هایم انگار جذب هوا می شوند.

یا می شکنند و خرد و می شوند و زمین می ریزند.

اگر زمین می ریزند چه کسی است که آه هایم را از زمین جمع کند . بعد با دقت بنشیند و آه هایم را به هم بچسباند.؟

کیست ترمیم کننده ی آه های من ؟

 دیگر از آه کشیدن ها پشت سر هم و تکراری درمانده شده ام .

خلاصه ی کلام من هر روز در این فکرم که از تولد تا مرگ آه هایم . چه می گذرد که این طور دلم را می سوزاند و باعث می شود بی اجازه گونه هایم خیس شوند ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

یا زینب